Waarom ik meedoe aan Alpe d'HuZes

Een mooie strijd. 

Voor het donker op en dan heel de dag de berg op knallen. Anderhalf uur omhoog, anderhalf uur afzien. Anderhalf uur vol spanning op de bovenbenen. Dalen en dan weer, weer, weer, weer en weer! 

Me gelukkig prijzen dat ik deze strijd mag voeren, want deze strijd is slechts tijdelijk. Me bewust zijn. Want anderen hebben het minder getroffen en zij voeren een oneerlijke, een ongelijke strijd. 

Natuurlijk heeft deze ziekte ook mijn familie en ook mijn vrienden geraakt. En daarom, zoals Henkie het zegt: "niets doen is geen optie!"