Marjolijn Vreeburg

Waarom ik meedoe aan Alpe d'HuZes

Mijn peettante Geneviève kreeg november 2014 de diagnose galwegkanker. Ik kan mij deze dag herinneren als de dag van gisteren. Het was een grijze, grauwe vrijdag en ik zat met Levi volop in de Sinterklaas-drukte toen ik het bericht kreeg. De vooruitzichten waren alles behalve goed: Geneviève zou nog negen maanden tot een jaar te leven hebben. Ik kon het me niet voorstellen dat mijn peettante er niet meer zou zijn.

Maar… wat niemand voor mogelijk hield gebeurde: de prognose kwam niet uit. De deskundigheid van de artsen in het VUmc, haar deelname aan wetenschappelijk onderzoek en zeker ook de wilskracht en het doorzettingsvermogen van Geneviève, hebben er voor gezorgd dat ik haar nog bijna dagelijks spreek en dat mijn neefje Jaap en nichtje Eva hun moeder nog heel dichtbij hebben. Ik ben hier dankbaar voor.

Familie is ontzettend belangrijk voor mij. De band met Geneviève is altijd goed geweest maar door haar ziekte hebben we veel meer en inniger contact dan voorheen. Ze is altijd oprecht geïnteresseerd in mijn leven en is afgelopen jaar, toen ik niet zo lekker in mijn vel zat, een enorme steun geweest. Ze vertelt me vaak over de dingen die zij heeft geleerd als moeder, als ‘wijze peettante’ en als ongeneeslijk zieke patiënt. Onze gesprekken, waarin ze laatste jaren ook regelmatig vertelde over haar vriendin Ellen, zijn vaak eye-openers voor mij en soms zelfs levenslessen. Ondanks het verdriet en haar onzekere toekomst is mijn peettante een van de positiefste en krachtigste personen die ik ken.  De paniek borrelt op wanneer ik  bedenk dat dat ik mogelijk binnen nu en een te korte tijd afscheid van haar zou moeten nemen.

In juni 2019 maakte Geneviève een afspraak met haar vriendin Ellen. Ze spraken af dat ze in 2020 samen deel zouden nemen aan Alpe d’HuZes en dat ze samen op 4 juni 2020 op de Alpe zouden staan. Op dat moment waren ze beiden volop bezig met chemobehandelingen waarvan ze wisten dat deze niet meer genezend maar hopelijk wel levensverlengend zouden zijn. Ze wisten allebei dat de kans dat ze sámen op de Alp zouden staan niet groot was. Dat maakte hun voornemen niet minder sterk. Het gaf hen kracht en ze hadden er samen plezier om. Hun enthousiasme werkte aanstekelijk.

Ellen is op 16 oktober jongstleden, drie weken na haar 56ste verjaardag, overleden aan de gevolgen van borstkanker. Ellen heeft haar man en twee dochters achter moeten laten. Denkend aan een moeder die weet dat ze haar kinderen niet verder zal zien opgroeien, breekt mijn hart.

Als moeder van twee prachtige zonen maakt het me intens verdrietig dat dit helaas voor veel gezinnen de dagelijkse realiteit is. Ik zie het in mijn eigen omgeving: jonge moeders die vechten voor hun leven, vaders van de school waar ik werk die zijn overleden en soms ook heel jonge kinderen die te dealen hebben met deze ongelofelijk nare ziekte. Dit alles geeft mij vaak een machteloos gevoel.

Ellen en Geneviève staan  4 juni 2020 niet samen op de top van de Alpe. Maar Geneviève is vastberaden er wél te staan en, zoals ze zelf zegt: “Ellen is erbij, ik neem haar mee in mijn hart”.  Het team “Ellen onze Topper” werd opgericht en het voelt bijna als vanzelfsprekend dat ik met mijn peettante mee ga.

Ik ga mijn machteloosheid omzetten in kracht. Ik ga donderdag 4 juni, de dag van Alpe d’HuZes, de strijd aan met de legendarische Alpe d’Huez, samen met mijn peettante en veel van haar geliefden. Bij het beklimmen van de Alpe d’Huez neem ik de gezinnen die getroffen zijn door kanker in mijn gedachten mee naar de top, met in het speciaal alle jonge én oudere kinderen die hun ouders moeten missen. Als moeder van Levi en Mick wil ik niets liever dan oud worden met mijn gezin en ik gun dat elke vader en moeder.

Mijn voornemen is zo veel mogelijk geld voor onderzoek naar preventie en behandeling van kanker bij elkaar te lopen op donderdag 4 juni. Van dichtbij heb ik meegemaakt hoe belangrijk dat onderzoek is. Door Genvièves deelname aan wetenschappelijk onderzoek heeft zij extra levenstijd gekregen. 

Minimaal 5000 euro is mijn streven, maar liefst natuurlijk meer. Elke gedoneerde euro komt direct en voor 100% ten goede aan onderzoek naar kanker.

Helpen jullie mij mee naar de top? Elke euro telt. Doneren kan via de rode button op deze pagina. Ik ben jullie dankbaar voor jullie donaties.

Liefs, Marjolijn