Waarom ik meedoe aan Alpe d'HuZes

Met enigszins haperende verbinding leggen we vanuit Colombia contact met het thuisfront. Ondanks dat er bij mijn vader een uitgezaaide vorm van kanker is geconstateerd, leek het voor ons toch haalbaar om de gedroomde trip naar Midden- en Zuid-Amerika te maken. De situatie was stabiel en de stapel aan behandelingen die afgewerkt waren leken de situatie enigszins onder controle te brengen. Die middag horen we echter dat er nieuws is. De tumor die in het hoofd van mijn vader zit, begint weer te bewegen. Onze wereld beweegt mee, want het bericht dat je niet wilt krijgen komt binnen. We krijgen het advies om de reis af te breken en richting huis terug te keren. Doordat de tumor weer is gaan groeien gaat de situatie een richting op die we zo lang mogelijk weg hebben geprobeerd te drukken. Het betekent dat waar we eerder nog bezig waren met hoe we met Pasen weer thuis zouden komen het nu vooral de vraag was of mijn vader Pasen wel zou halen.
Eenmaal thuis volgt een onwerkelijke situatie waarin ik mijn vader hard achteruit zie gaan. Doordat de tumor tegen zijn hersenen aan zit merk je dat dit direct effect heeft op de meest wezenlijke onderdelen van het dagelijks leven. Hij wordt meer en meer beperkt en daarmee veranderd mijn moeder van zijn vrouw meer en meer in een mantelzorger. De liefde doet mij goed, maar het is pijnlijk om te zien hoe hard een menselijk lichaam achteruit kan gaan. Geen behandeling kan hier nog iets aan doen, geen pilletje kan nog een wonder verrichten. Daarom maakt mijn vader wellicht de moeilijkste beslissing uit zijn leven om er voor te kiezen dat het zo genoeg is. Op 12 mei iets voor 13 uur belt de huisarts aan en weten we dat er definitief geen weg terug meer is. De mooie, emotionele momenten die we in de weken ervoor nog hebben gehad worden ineens herinneringen aan we ooit samen hadden. Gek, onwerkelijk en vooral iets wat je niemand toewenst. Dat is voor mij de reden dat ik op 4 juni ga fietsen. Ik hoop dat er genoeg geld wordt opgehaald om zo snel mogelijk tot de inzichten te kunnen komen zodat kanker geen levens meer hoeft te nemen. Het leven brengt al uitdagingen genoeg. age?