Ik doe weer mee met Alpe d’Huzes 2024 en net als in 2023 ga ik het hardlopend doen en wil ik mijn prestatie van 2023 verbeteren.

Met het credo van Alpe d’Huzes “Opgeven is geen optie” in het achterhoofd ben ik aan het trainen.

Mijn zus is de motivatie om de Alp hardlopend op te gaan, en het doel is om door middel van sponsors geld in te zamelen. Daarom deze vraag aan U beste lezer wilt U mij sponseren om 6 juni 2024 de Alpe d’Huez hardlopend op te gaan?

Dit is waarom:

In september 2014 overleed mijn nichtje Mirthe, van vier jaar aan een hersentumor, haar ziekte bed was lang en slopend geweest, haar moeder, mijn zus, had al die tijd naast de zorg voor Mirthe iedereen op de hoogte gehouden aanvankelijk deed ze dat telefonisch, maar al redelijk snel hield ze een onlineblog bij, goed maar vooral ook mooi geschreven met veel informatie. Het was een soort van dagboek waarin mijn zus klip en klaar uitlegde wat er de dagen ervoor zich had afgespeeld, het leven in en uit het ziekenhuis, een beschrijving het moment dat ze voor het eerst weer een geluidje kon maken na de hersenoperatie, de kralenketting, de maaltijden die voor hun werden verzorgd door twee moeders, van de school van Mirthe, zodat zij met partner en hun zoon toch een goede maaltijd binnen kregen. Al die dingen en meer werden mooi beschreven. Het blog werd goed gelezen door familie, en vrienden maar ook behandelaars uit het ziekenhuis en zelfs enkele collega’s van mij.

Dan is het afgelopen, ze leeft niet meer, we wisten dat dat zou gebeuren. Ik verwachte in die periode dat ieder telefoontje, “dat telefoontje” zou zijn, waarin mijn zus mij zou bellen met het nieuws van het overlijden van Mirthe. In de dagen die volgden verbleven wij op een camping in de buurt tot en met de dag van de begrafenis. Op een zeker moment moeten ook wij terug naar huis, we nemen afscheid van mijn zus en haar gezin, we rijden weg met een brok in onze keel, wetende dat iedereen in het gezin emotioneel in duigen lag.

In de periode die volgde hebben we af en toe telefonisch contact, terugkijkend waren die gesprekken aanvankelijk erg somber, maar ze ging door dat moest wel, want ze had nog steeds de zorg voor hun zoon. Om wat mee omhanden te hebben is ze kaarsen gaan maken. Dat was iets dat vroeger thuis deden in de periode voor kerst, dan werden oude kaars stompen omgesmolten en werden er nieuwe kaarsen van gegoten. En nu was zij dat weer gaan doen. In de huiskamer aan de eettafel in een pan water met een blik met kaars resten. De kaarsen die ze maakte waren mooi. En de eerste kaarsen werden verkocht.

Anno 2024 heeft ze een kaarsen atelier in Bourtange, dat was van tevoren geen uitgemaakte zaak er waren tegen slagen, maar er waren ook meevallers af en toe wat hulp en een beetje geluk, maar vooral zijzelf die iedere dag in de weer was en doorging. En voor Alpe d’HuZes 2024 is ook zij een van de deelamers. Dit een link naar haar deelnemes pagina.

Ik schijf dit nu vol trots, en het gaat goed met haar. Maar ik herken in haar zo de uitspraak “Opgeven is geen optie”.

Beste lezer wilt u mij sponsoren om Alpe d’HuZes editie 2024 hardlopend de berg op te gaan ten behoeve van het KWF?

Terug kijkend op Alpe d’Huzes editie 2023, het was een geweldige ervaring, Op de koersdag ben ik om 4:30 gestart en deed het rustig aan zeker de eerste paar bochten want dat stuk is het steilst ik wilde daar niet meteen al mijn kruit op verschieten. Evengoed het viel me wel tegen 2uur en 36 minuten heb ik erover gedaan om boven te komen.   

Voor editie 2024 ga ik een paar keer per week ga ik naar buiten of naar de sportschool om te trainen, verder is het de bedoeling om lid te worden van een hardloop vereniging. In 2023 heb ik alle training zonder begeleiding gedaan maar ik wil mijn prestatie verbeteren en ik denk dat dat beter lukt als ik ga trainen onder begeleiding.

Dank voor het lezen.

Groet,

Frank van Spronsen