Begin april 2019 voelt Amy Minnaard-Visser een knobbeltje in haar borst. Ze meldt zich onmiddellijk bij haar huisarts. Die stuurt haar door naar het ziekenhuis. De eerste onderzoeken geven geen eenduidig beeld. Aan het eind van de onderzoeksdag, een vrijdag, wordt besloten dat een punctie uitsluitsel moet geven. De uitslag volgt na het weekend. “Je hoopt dat het vals alarm is”, zegt Amy. “Mijn gevoel zei dat het hopen tegen beter weten in was.” Dat bleek op 16 april. Diagnose: Triple negatieve borstkanker in stadium 2.
“Met mijn specialist heb ik overlegd over een behandelplan. Ook werd er een extra onderzoek gedaan om te kijken of mijn kanker genetisch bepaald was. Dat was niet het geval. Een geluk bij een ongeluk!”
De Alpe meemaken
De diagnose was niet alleen een tegenvaller voor Amy. Ook voor echtgenoot Edwin en hun zonen Loek (14) en Noud (16) stond de wereld even stil. “We hebben er direct voor gekozen het traject vanaf het ontdekken van het knobbeltje samen als gezin af te leggen”, zegt Edwin. “Open communiceren, niets verbergen, met elkaar praten. Ook over wat er allemaal gebeuren gaat. Het traject begon met acht chemo's. Daarna een operatie gevolgd door twintig bestralingen. En nu is Amy gestart met een 24 weken durende pillenkuur die haar overlevingskans met 10 procent verhoogt.”
Via Amy’s collega’s Roland en Marianna Willems, al jaren actief tijdens Alpe d'HuZes, hebben de Minnaards een goede indruk gekregen van wat er zich in de eerste week van juni in Frankrijk afspeelt. Amy heeft de versie van 2019 vanaf haar ziekbed via Facebook gevolgd, Edwin op zijn werk als fysiotherapeut via de regionale omroep. Daaruit ontstond het idee om, samen met Loek en Noud, op 4 juni 2020 samen de berg te beklimmen. Samen de periode van herstel afsluiten. Amy: “Medio mei sluit ik mijn pillenkuur af, dan ben ik er helemaal klaar voor. Niemand die mij tegenhoudt!”
Samen
Voor Loek en Noud was het plan om samen de Alpe te beklimmen even wennen. Maar toch ook logisch. “We hebben immers de afgelopen tijd alles samengedaan. Alle huishoudelijke klusjes die mama moest laten liggen hebben papa en wij opgepakt”, lichten Noud en Loek toe.
Het is niet alleen de gezamenlijke aanpak van praktische zaken die het gezin bij elkaar houdt, elkaar emotioneel steunen is wellicht nog belangrijker. “Je weet dat er een moment komt dat je kaal wordt”, vervolgt Amy. “Dat vindt niemand leuk, maar Loek had er toch wel de grootste moeite mee. Hij wilde per se dat ik mijn hoofd bedekt hield, ook toen mijn eigen haar weer terugkwam. Daar hou je dan rekening mee.” Dat betekende dat Amy ook 's nachts met een mutsje sliep. Als de jongens door Amy gewekt moesten worden zag vooral Loek zijn mama zoals hij haar graag wilde zien.
“Klopt”, zegt Loek. “Tot ze me een keer kwam wekken en ik niet in de gaten had dat ze haar mutsje niet op had. Ik moet toegeven, eigenlijk viel het wel mee!”
Verwerken
Noud is inmiddels gewend aan het idee de Alpe d'Huez te beklimmen. “Om te laten zien hoeveel ik van mama hou wil ik zes keer naar de top. Ik hoop dat de organisatie mij, gezien mijn leeftijd, toestemming geeft per fiets af te dalen. Anders haal ik mijn doel niet.”
Het duurt weliswaar nog een paar maanden, maar reikhalzend kijken de Minnaards uit naar het moment dat ze als gezin over de streep komen, door Amy verwoord als: “Mijn kanker gaan we op de berg achter ons laten!”
https://www.opgevenisgeenoptie.nl/fundraisers/edwinminnaard
https://www.opgevenisgeenoptie.nl/fundraisers/amyminnaard-visser
