“In 2018 zou Iwan vijf jaar kankervrij zijn. Dat leek ons een mooi moment om samen mee te doen met Alpe d’HuZes. Maar hij heeft het niet gered.” Iwan overleed op 38-jarige leeftijd aan uitgezaaide huidkanker. Dorien Wiefferink fietst op 7 juni de berg op. Zonder Iwan, maar zeker niet alleen! Ze richtte team Kokki op, de bijnaam van haar maatje Iwan Kokhuis. En al snel kwam er een team Kokki 2. In totaal zijn ze met zeventien deelnemers, onder wie Iwans moeder, zijn zus, vrienden en andere familie. Zijn moeder gaat met drie andere teamleden lopend de Alpe op, de rest gaat fietsen.
Lot uit de loterij
“Iwan was een lot uit de loterij”, vertelt Dorien. “We pasten zo supergoed bij elkaar, maar helaas … Zelf heeft hij niet één moment gedacht: waarom ik? Het was zoals het was. Een andere verklaring had hij niet nodig. ‘De ene mens maakt meer mee dan de andere’, zei hij dan.”
2013 was een hectisch jaar. “Iwan vond een ‘gek plekje’ en onze jongste zoon Mats werd geboren, met een voetafwijking.” De aandacht ging toen vooral uit naar de kleine Mats en Iwans plekje verdween even naar de achtergrond. Toen hij het na een halfjaar liet weghalen, bleek dat het niet goed was: diepe melanoom, stadium 3. Hij moest meteen geopereerd worden.
Het leven vieren
“Het kon alle kanten op, de artsen konden geen enkele zekerheid geven. De enige zekerheid was: met niks doen zou het zeker niet goed gaan. Hij kwam in aanmerking voor een nieuwe immunotherapie. Veel mensen hadden daar al baat bij gehad, dus waarom Iwan niet?” Dorien moest haar zorg en aandacht verdelen tussen Mats, die in het Wilhelmina Kinderziekenhuis aan zijn voetje geopereerd werd, hun andere twee kinderen, en Iwan, die in Nijmegen was ingeloot voor een lymfeklierbehandeling die de melanoomcellen moest aanpakken en die gefinancierd was met geld van het Alpe d’HuZes/KWF-fonds.
“We gingen hoopvol de toekomst tegemoet: het leven vieren, genieten en dan zouden we wel verder zien. Iwan was altijd al een sportieveling. Hij liep graag hard en samen fietsten we veel. Hij was een echte vechter. Een paar maanden na zijn operatie liep hij alweer een halve marathon. Dat was voor hem een goeie graadmeter: ‘als ik dat kan, weet ik dat het goed gaat’.”
Papa gaat niet meer beter worden
En het leek steeds beter te gaan. Op 3 september 2016, precies drie jaar na de eerste diagnose, fietsten Iwan en Dorien samen de Ride for the Roses. Een ‘thuiswedstrijd’, in Overijssel. “Eind oktober liep hij de Diepe Hel van de Holterberg, ondanks dat hij zich een beetje grieperig voelde. Maar niet meedoen kwam niet in zijn vocabulaire voor. Dus toen hij helemaal kapot over de finish kwam, heb ik hem nog een beetje uitgelachen: ‘Jíj moest weer zonodig een halve marathon lopen!’ Achteraf bleek dat de kanker terug was.”
Drie weken later werd Dorien veertig. “Als verrassing had hij het hele huis versierd, met alles wat met 40 te maken had. Ik dacht nog: jou pak ik nog wel, als jij veertig wordt … Toch voelde hij zich toen nog steeds niet helemaal lekker. Je wilt niet altijd van het ergste uitgaan, maar het voelde niet goed. Ik moest hem echt aansporen om de huisarts te bellen. En toen ging het ineens heel snel. Vlak voor Sinterklaas ging hij toch maar naar de huisartsenpost. En na een week was hij er al niet meer. Ik heb hem nog een week verzorgd, in zijn bed hier in de kamer. Naar de kinderen zijn we daar heel duidelijk over geweest: ‘Papa gaat niet meer beter worden, hij zal niet zo lang meer bij ons zijn.’
Die laatste week was zó mooi. We hebben echt genoten van elkaar en van alle momentjes die we samen hadden. Op 11 december was de wedstrijd tussen Rico Verhoeven en Badr Hari, die gestopt is omdat Badr Hari opgaf. Dat was zijn laatste avond.”
Een lach en een traan
Ruim een jaar later is het verdriet er natuurlijk nog steeds. Maar dat geeft Dorien ook een onstuitbare kracht om zich in te zetten voor Alpe d’HuZes. Samen met team Kokki organiseerde ze een benefietconcert met een veiling. “De band waarin Iwan gitarist was speelde gratis. Het entreegeld en de opbrengst van de veiling zijn voor Alpe d’HuZes. Voor de veiling zijn allemaal spullen gratis beschikbaar gesteld, zoals een dinercheque voor een Indiaas restaurant, gesigneerde boeken (onder anderen door voetbalscheidsrechter Björn Kuipers), een ritje in een oude Cadillac, een mountainbike-clinic, een paasontbijtje voor zes personen, een huiskamerconcert.” Een supergezellige avond, ‘met een lach en een traan’, vonden de bezoekers. Opbrengst: ruim zesduizend euro. Een topprestatie! En dat is nog niet alles. Team Kokki heeft bidons in de aanbieding met het eigen logo erop. En twee weken lang verzamelen kinderen van de basisschool lege flessen; het statiegeld is voor Alpe d’HuZes.
“Iwan was iemand die heel tevreden met alles kon zijn. Hij leeft voort in de kinderen, in hen zie ik hem terug. Zijn sportiviteit, zijn fanatisme, zijn tact, zijn charme, zijn regeltalent. En hoe gemakkelijk ze met mensen omgaan, waardoor je ze met een lach in je hart sluit.”
