Op 6 juni 2019 gaat Miguel Marquez zijn eerste Alpe d’HuZes-deelname beleven. De beklimming van de Alpe d’Huez symboliseert voor Miguel de zware strijd die zijn vrouw Nicole – ’zijn Niekske’ – heeft gevoerd.
Een gevecht dat hij zichzelf heeft opgelegd. ”Uit respect voor haar. En om iets terug te doen. Zij is met ons de strijd tegen haar kanker aangegaan, ik ga de strijd met die rot-berg aan als een belangrijke etappe in ons verwerkingstraject van het verlies van ons Niekske!”
Toen bij Nicole de diagnose kanker werd gesteld, was een zware buikoperatie noodzakelijk om te kunnen overleven. Maar de operatie kon uiteindelijk niet meer plaatsvinden.
Aardige meid
In 1973, Miguel Marquez is amper negen maanden oud, verhuist zijn wieg uit het Spaanse Olvera naar Helmond. Miguels vader werkt dan al enige tijd in Nederland. Het gezin wordt in de Brabantse industriestad herenigd. Miguel gaat in Helmond naar school, bouwt een vriendenkring op en neemt deel aan het sociale en sportieve leven. Voetballen is zijn grote hobby. Zijn vriend Willem van de Westerlo vraagt hem in 1990 om deel te nemen aan een voetbaltoernooi onder de voorwaarde dat Miguel Willems zus, een zekere Nicole, meeneemt naar de feestavond. ”Aardige meid, was mijn eerste reactie”, kijkt Miguel terug. ”Maar daar bleef het vooralsnog bij. Later ontmoette ik die Nicole opnieuw in het Helmonds Spaans Centrum. In 1991 sloeg de vonk over en werd Nicole van de Westerlo mijn vrouw.”
Overgang
In 2000 wordt dochter Naomi geboren, in 2004 zoon Noah. Een compleet en gelukkig gezin. Maar na de zomervakantie in 2017 komt er een eind aan dat geluk. Nicole heeft last van haar buik. Aanvankelijk wordt dit ongemak afgedaan als ’last van de overgang’. Maar omdat Nicole en Miguel het niet vertrouwen, wordt er een scan gemaakt, om andere oorzaken uit te sluiten. En dan blijkt er sprake te zijn van eierstokkanker. Een van Nicoles eierstokken is, tussen haar darmen door, tot een lengte van zeventien centimeter uitgegroeid. De kanker is Nicole vervolgens steeds een stap voor.
Plan B
Miguel: ”Aanvankelijk leek een operatie mogelijk, maar moesten er nog een aantal scans worden gemaakt. Op basis daarvan was het plan om te beginnen met een buikspoeling, gevolgd door chemo en aansluitend de operatie. Maar toen die buikspoeling gepland werd, was er al sprake van uitzaaiingen. Buikspoeling onmogelijk. Toen over op plan B, chemotherapie. Maar na de derde chemotherapie werd de buik van Nicole alleen maar dikker. Vervolgens naar het Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis in Amsterdam. Uiteindelijk ging het richting morfine en dan weet je het wel. Wij hebben haar terug naar huis gehaald en ons daar voorbereid op het naderende afscheid.
Houvast
Nicole, ik en de kinderen waren ervan overtuigd alles geprobeerd te hebben. En samen hebben we gepraat, ook over de toekomst zonder haar. Zij vond dat wij na haar dood houvast moesten vinden aan de herinneringen uit de mooie tijd van de achter ons liggende 27 jaar: alles wat we samen beleefd hebben, onze prachtige kinderen. Op 2 februari 2018 hebben we haar moeten laten gaan. Tijdens de crematie werden de aanwezigen herinnerd aan Nicoles levenswijsheid die ze wilde doorgeven: ’Geniet van alle kleine dingen in het leven’.”
Nicoles as wordt thuis in Helmond bewaard. Een deel ervan is op haar verzoek in Spanje uitgestrooid: in Torremolinos, waar het gezin op vakantie ging, en in Olvera, als herinnering aan de hechte band met Nicoles schoonfamilie. Maar haar as is ook verwerkt in ringen voor Miguel, Naomi en Noah. Nicole zal altijd bij hen blijven!
Finale
Als een soort finale van het slopende halve jaar dat achter hem lag, speelde Miguel met het idee een berg op te fietsen, samen met zijn vriendengroep De Bikers. Fietsen werd Miguels nieuwe sportieve hobby nadat zijn knieën steeds heftiger gingen protesteren, eerst bij het voetballen en later bij het tennissen. Miguel: ”Mijn gedachte achter dat plan was een berg te zien als de lijdensweg die Nicole heeft moeten doorstaan. Ik heb haar pijn niet kunnen overnemen maar denk met zo'n klim te ervaren wat het betekent om vooral niet op te geven. Dat wilde Nicole ook niet. Zij wilde bij ons blijven en heeft daar tot het laatste moment voor gevochten!”
Fietsen voor ons Niekske
Nu was het in eerste instantie niet de bedoeling om de Alpe d’Huez te beklimmen. Maar spontaan begonnen mensen in de omgeving van De Bikers die zelfopgelegde missie – het willen beklimmen van een berg – te sponsoren. Dat was de reden om aan Alpe d’HuZes deel te nemen en er een naam aan te geven: ’Fietsen voor ons Niekske’. ”En nu we weten waar we voor gaan, gaan we er ook vol voor”, zegt Miguel. ”Met mijn maten fietsen we een groot bedrag bij elkaar. Ik heb ervaren dat er helaas nog steeds veel geld nodig is om artsen en verpleegkundigen in staat te stellen elke kankerpatiënt zodanig te behandelen dat die gewoon oud kan worden met kanker!”
